|
|
|
|
Ondanks onze klimaats- en biodiversiteitszorgen en goede voornemens, wordt onze ecologische voetafdruk ieder jaar toch nog steeds groter.
|
Dat is een van de conclusies uit het recente rapport van het klimaatbureau (IPCC) van de Verenigde Naties: de opwarming van de Aarde en de schade aan ecosystemen escaleert. De in 2015 afgesproken grens van 1,5 graad lijkt al niet meer haalbaar. Daar komt bij dat volgens veel klimaatwetenschappers de gebruikte modellen te optimistisch zijn. Ze houden onvoldoende rekening met menselijk gedrag en politieke besluitvorming (zie de provinciale staten verkiezingen in Nederland), zijn te optimistisch over technologische oplossingen, en kunnen geen rekening houden met onvoorziene gebeurtenissen.
|
Mij kan zo af en toe een gevoel van moedeloosheid bekruipen bij het lezen van dergelijke berichten. En juist daarom is het belangrijk om er opnieuw aandacht aan te besteden. 'Ja, maar wat kan ik eraan doen?' is een gedachte die dan vaak bij me opkomt. En die is niet zo makkelijk te beantwoorden, doodeenvoudig omdat er geen makkelijke antwoorden zijn.
|
Stilstaan bij de manier waarop we leven en de consequenties die dat heeft, is volgens mij een goed begin. Betrouwbare informatie werkelijk binnen laten komen. Er diep van doordrongen raken hoe we met onze manier van leven, hoe onschuldig die misschien ook lijkt, op een doodlopend spoor zitten. Hoe we als collectief onze belangen steeds stellen boven die van minder bevoorrechte anderen en andere vormen van leven.
|
Het verschuiven van de 'afkapgrens' naar een halve kilometer verderop, het installeren van een luchtwasser, of nog meer zonnepanelen en windmolens zijn uiteindelijk niet de oplossing. Er zijn fundamentele veranderingen nodig, en dat gaat ons allemaal aan. Hoe dat eruit ziet? Dat is wat mij betreft aan ieder van ons om zelf te ontdekken en - heel belangrijk - vervolgens in praktijk te brengen.
|
|
Informatie uit eerdere Reflecties kan helpen richting bepalen. Zoals de items rond het verontrustende boek The Uninhabitable Earth van David Wallace Wells (Reflecties #2) , en het Project Drawdown van Paul Hawken (Reflecties #4).
|
En we willen je ook wijzen op de speciale workshop die we organiseren op 8 juli met het thema 'Kijken en Zien'. Anders dan in onze reguliere workshops kiezen we hier voor een specifiek thema en nemen meer ruimte en tijd om te komen tot een grotere intimiteit en diepere verbinding, met onszelf, met de natuur, en met elkaar. Je bent van harte uitgenodigd om hieraan deel te nemen. Zie de agenda op onze website voor meer info.
|
Wij hopen dat we met onze workshops en onze nieuwsbrief een bijdrage leveren aan het groeiende bewustzijn dat we individueel en collectief voor uitermate belangrijke keuzes staan.
|
|
|
|
|
|
|
- Een vierkante meter 'wilde' tuin
|
|
|
|
|
|
|
|
|
EEN VIERKANTE METER 'WILDE' TUIN
|
"Dit experiment gaf me de 'rechtvaardiging' een deel van mijn tuin te laten verwilderen. En in plaats van me daarvoor te schamen, voel ik nu trots."
|
|
Aan het wildetuinproject van de NRC deden ruim 8500 mensen mee. Het idee daarbij was om op een vierkante meter tuin of balkon gedurende een jaar de natuur de vrije loop te laten en niet in te grijpen. Nieuwgierigheid en verwondering over wat er dan gebeurt stonden daarbij centraal.
|
|
Er waren mensen die na een paar maanden stopten omdat ze vonden dat het te rommelig werd, en distels, grassen, bramen en brandnetels het overnamen. Planten die het goed doen als er (te)veel stikstof in de bodem zit.
|
Halverwege gaf een derde aan dat hun houding ten opzichte van de natuur in de tuin was veranderd. Ze maaiden en schoffelden minder, lieten dood hout en dorre bladeren langer liggen, gaven minder water en gebruikten geen gif of kunstmest meer.
|
Hierbij de ervaringen van twee deelnemers aan het experiment:
|
- Annet: "Als ik neerhurk en tussen de planten gluur, betreed ik een ander universum. Spinnen, kevers, sprinkhanen, piepkleine holletjes ... Binnen die vierkante meter krioelt het van leven. En dan de smalle weegbree. Eerst wilde ik 'm weghalen, onkruid dacht ik. Maar even later groeide er een aar uit met witte bloemetjes. Fantastisch, van een buitenaardse schoonheid."
- Henk: "Iets laten verruigen is voor mij een enorme mentale stap. Als bioloog leerde ik dat je vegetatie moet maaien, maar nu zie ik dat het goed is om in ieder geval een deel te laten overwinteren zodat insecten erin kunnen schuilen. En op de boerderij van mijn ouders moest je van het erf kunnen eten. Alles netjes aan kant. We zijn zo gewend alles te willen regelen, controleren en onderdrukken. Dat is nu aan het kantelen."
|
|
|
|
|
|
TOT IN DE HEMEL
Voor het eerst sinds jaren heb ik weer een roman gelezen. Niet dat ik niet lees, in tegendeel. Er ligt altijd een flinke stapel boeken en tijdschriften naast mijn leesstoel, maar dat is vrijwel altijd non-fictie.
|
Dat ik nu toch een roman lees, heeft te maken met het thema van 'Tot in de Hemel'. En wat blijkt, het is een fantastisch boek. Een meeslepende, ontroerende vertelling over boeiende personages en hoe hun levens verweven zijn met die van bomen. Een militair wordt tijdens de Vietnamoorlog gered door een Bodhiboom, een jongen valt er als kind uit en raakt voor zijn leven verlamd, een verguisde wetenschapper hoort bomen communiceren, en een kunstenaar waakt bij het laatste exemplaar van een bedreigde Kastanjesoort.
|
|
Het boek is volgens de opbouw van een boom gestructureerd: Wortels - Stam - Kruin - Zaden, opent nieuwe perspectieven, vergroot je wereld en je bewustzijn.
|
|
Richard Powers won er in 2019 de prestigieuze Pulitzerprijs mee. Van harte aanbevolen!
|
|
|
|
|
|
BOMEN - DEEL 8
|
|
|
Over intimiteit gesproken. Het lijkt erop dat het mos en deze boom elkaar gevonden hebben.
|
|
|
|
|
|
|
'Als we de groene wereld beter konden zien, zouden we naarmate we dichterbij komen zien dat die steeds interessanter wordt.
|
|
Als we konden zien wat de groene wereld doet, zouden we nooit meer eenzaam zijn of ons vervelen.
|
|
Als we de groene wereld konden begrijpen, zouden we het voedsel dat we nodig hebben leren verbouwen op een derde van de grond die we nu nodig hebben, met planten die elkaar tegen plagen en stress beschermen. Als we begrepen wat de groene wereld wil, zouden we niet hoeven kiezen tussen de belangen van de aarde en de onze.
|
Die belangen zouden hetzelfde zijn!'
|
|
Aldus Patricia Westerford in 'Tot in de Hemel' van Richard Powers
|
|
|
|
|
|
AGENDA
Hieronder onze agenda voor de komende 2 maanden. Meer informatie en kaartjes vind je op onze website >
|
|
|
|
|
Zondag 21 Mei, 10.00 tot 12.30
|
|
|
|
|
KENNEMERDUINEN + STRAND, HEEMSTEDE
|
|
Vrijdag 26 Mei, 19.00 tot 22.00
|
|
|
|
|
SPECIALE THEMADAG 'KIJKEN EN ZIEN', WATERLEIDINGDUINEN, DE ZILK
|
|
Zaterdag 8 Juli, 10.00 tot 16.00
|
|
|
|
|
WATERLEIDINGDUINEN, VOGELENZANG
|
|
Zaterdag 15 Juli, 10.00 tot 13.00
|
|
|
|
|
Zondag 16 Juli, 09.30 tot 12.00
|
|
|
|
|
NATUURPARK WOLFSLAAR, BREDA
|
|
Zaterdag 29 Juli, 14.00 tot 16.30
|
|
|
|
|
SINT JANSBERG, PLASMOLEN (NIJMEGEN)
|
|
Zondag 30 Juli, 13.30 tot 14.00
|
|
|
|
|
We hopen je binnenkort (weer) op een van onze workshops te ontmoeten. Ga voor meer informatie en kaartjes naar de agenda op onze website >
|
|
|
|
|
|
LAAT HET ONS WETEN
|
Als lezer kun je bijdragen aan de kwaliteit van deze nieuwsbrief. Stuur ons je suggesties, ideeën of kanttekeningen. Alle feedback is welkom.
|
En heb je deze nieuwsbrief via een omweg ontvangen en ben je nog niet geabonneerd, schrijf je dan nu in. Wij zorgen er dan voor dat het volgende nummer ook op jouw virtuele deurmat valt!
|
|
|
|
|
|
|
Voor meer informatie over bosbaden, wie wij zijn, wat we doen, de agenda en de mogelijkheid een kaartje te kopen voor deelname aan komende activiteiten, ga naar onze website: forestbathingnederland.nl
|
|
|
|
|
|
|
|
© 2023 Forest Bathing Nederland / Martin Thomas - tekst en fotografie, tenzij anders vermeld.
|
|
|
|
|
